December 2020

Onze tuin is een plek waar veel vogeltjes een verblijf hebben gevonden. De houtwallen, de ruige borders, kortom er is voor veel soorten van alles te vinden. Een beetje afhankelijk van de seizoenen zie je de ene soort wat meer dan de andere. Een veel geziene gast is de groene specht en in de winter vooral zijn broertje de bonte specht,  met zijn rode kontje.

Hij komt altijd af op de reservoirs met pinda’s die er in de koudere tijd hangen, het liefst in de perenboom, die pal voor ons keukenkraan staat. We genieten altijd als hij ondersteboven aan het kooitje met pinda’s hangt.

Nu kwam ik thuis en zag ik een vogel op de grond naast de garagedeur zitten, helemaal versuft. Jawel, de specht. Ik denk dat hij tegen de ruit van de deur was opgevlogen. Ik kon hem zo oppakken en nu eens van heel dichtbij bestuderen. Ik zag geen uitwendige verwondingen en ook zijn pootjes waren nog heel. Ik heb hem voorzichtig in de boom voor ons raam gezet. Wel even goed rondgekeken waar onze katten uithingen, want zo was hij wel echt een ‘vogeltje voor de poes’. Na een half uurtje zag ik hem opeens wegvliegen.

Gelukkig, een pak van mijn hart...en ja, het rood is echt zo fel